Αόρατα τοπία, Κατερίνα Κατσίρη, εκδόσεις Λιβάνη
Με αρκετή προσοχή και ευχαρίστηση διάβασα την ποίηση της Κατερίνας Κατσίρη από τη συλλογή «Αόρατα τοπία» κι ομολογώ, ότι έχει καταθέσει και θα συνεχίσει να καταθέτει ένα σημαντικό έργο στη ζωή της, αλλά και στα ελληνικά γράμματα.
Σε κάθε της ποίημα διαφαίνεται ξεκάθαρα η ακούραστη αναζήτηση τόσο στα αισθητικά προβλήματα όσο και στα ιδεολογικά περιεχόμενα τους.
Ο έρωτας και ο θάνατος, δυο σημαντικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από την ποίηση, δοσμένα με εμφανή τη νεωτεριστική τους κατεύθυνση μέσα από τις εμπειρίες που η ίδια η ποιήτρια βίωσε και φυσικά προβάλλει με ασίγαστη δυναμική για την καλλιέργεια της τέλειας και άψογης μορφής του λόγου της.
Μα όχι μόνο σε αυτή τη συλλογή αλλά και στα υπόλοιπα βιβλία της, «Μικρές σκιές» και «Αιώρηση» αφήνει δείγματα μιας μεγάλης ποιητικής ψυχής και διανοητικής ικανότητας.
Σε κάθε της ποίημα διαφαίνεται ξεκάθαρα η ακούραστη αναζήτηση τόσο στα αισθητικά προβλήματα όσο και στα ιδεολογικά περιεχόμενα τους.
Ο έρωτας και ο θάνατος, δυο σημαντικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από την ποίηση, δοσμένα με εμφανή τη νεωτεριστική τους κατεύθυνση μέσα από τις εμπειρίες που η ίδια η ποιήτρια βίωσε και φυσικά προβάλλει με ασίγαστη δυναμική για την καλλιέργεια της τέλειας και άψογης μορφής του λόγου της.
Μα όχι μόνο σε αυτή τη συλλογή αλλά και στα υπόλοιπα βιβλία της, «Μικρές σκιές» και «Αιώρηση» αφήνει δείγματα μιας μεγάλης ποιητικής ψυχής και διανοητικής ικανότητας.
Δείγμα γραφής
Εγώ το αίμα
απ' το φιλί του άδειασα
τόσοι αέρηδες που θα 'ρθουν
στόμα πικρό μην πιουν
Χτες βράδυ
μες στης νυχτός τα σάπια
με παράχωσα
λεκιάζοντας στο μάκρος
το κορμί της
με αίμα απ' το γέλιο μου
